Hoe het begon....
Eind juni kreeg ik van de Marine de vraag of ik met de Landmacht mee wilde op uitzending naar Uruzgan.
Kamp Holland heeft een klein militair ziekenhuis met 2 traumabedden, 2 IC-bedden, 2 recovery-bedden, een operatiekamer, een verpleegafdeling, een laboratorium voor eenvoudig bloed- en urineonderzoek enmogelijkheden voor röntgenfoto's en echo's. Ook zit er een apotheek, een huisarts, een tandarts en een fysiotherapeut.
Mijn werkplaats daar zou de spoedeisende hulp worden. Samen met een klein team bestaande uit een verpleegkundige en 2 medics (militairen met een stukje medische opleiding) de eerste acute opvang doen van oorlogsslachtoffers: Nederlandse militairen, ANA's(Afghanistan National Army), militairen van andere nationaliteiten, burgers en kinderen. De meesten komen binnen met verwondingen door bermbommen, maar ook verkeersongelukken komen voor en natuurlijk ook de 'gewone'' spoedeisendehulp-zaken als een blindedarmontsteking of een hartinfarct komen binnen.
Medisch gezien dus een enorme uitdaging. Maar ook persoonlijk een uitdaging: 4 maanden werken onder beperkte omstandigheden, 24/7 alles delen met een kleine groep collega's. Een kleine bijdrage kunnen leveren aan hopelijk de opbouw van een land, het gevoel van iets goeds kunnen doen voor mensen die bij toeval geboren zijn in een land waar het allemaal niet zo mee zit. Toch een beetje m'n kinderdroom van arts-zonder-grenzen kunnen waarmaken......
Maar ook: ver weg van John, familie en vrienden, de feestdagen missen, vrijwillig vertrekken naar oorlogsgebied met de bijbehorende risico's.......
Bang zijn spijt te krijgen als ik het niet doe, de uiteenlopende meningen van de mensen om me heen, het speelde allemaal mee in het nemen van de beslissing.
De keuze was moeilijk, maar nu ben ik blij dat ik JA gezegd heb!
Reacties
Reacties
Hoi Nienke,
Wat ontzettend leuk iets van je te vernemen!! Heb veel aan je gedacht en begon me al af te vragen of het allemaal nog doorging. Ben je nu al vertrokken ?
Nou, ik ga het allemaal volgen en laat nog even weten hoe we iets kunnen opsturen ! Heeel veeeel succes en alle liefs toegewenst,
Anita
Hoi Nienke ik ben blij om te horen dat je het naar je zin hebt! Wat gaat het toch snel, ben je zo opeens in Afghanistan. De tijd vliegt. Ik realiseerde me niet dat jullie inderdaad 24/7 aan het werk zijn daar of tenminste altijd klaar moet staan. Mogen jullie soms het kamp uit? Ik heb net vakantie gehad, 2 weken Curacao, het was heerlijk dus heb geen nieuws over de SEH ws hoor je dit binnenkort van een ander. Nog een vraagje wa is dat voor een spulletje tegen zadvlooien? Ze moeten mij ook altijd hebben! Succes Nienke hoop snel weer wat van je te horen, groetjes Riena
Hee Nienke,
Leuk dat je ons op de hoogte wilt houden wat er allemaal gebeurd met je. Op de SEH is het onrustig en we missen jullie allemaal. Christianne gaat naar het MCA, interne, Jetske MCA cardio, Michael Beverwijk SEH, Martin, Haarlem SEH, Ingrid AMC SEH. Dus een grote uitstroom, erg jammer dat ze allemaal weggaan. maar we staan als SEH in de top 10 van de Elzevier, joepie!!!! Waarschijnlijk gemeten toe jij er nog was Nienke. Ik blijf je verhaal lezen, dus tot de volgende keer.
Inge
Hoi Nienke, wat leuk dat wij met je mee mogen lezen. Zo blijven we op de hoogte van je "droom". Heel stoer van je om dit te doen je gaat hier vast geen spijt van krijgen. We zullen je reakties met plezier tegemoet zien. Groetjes van je "schoonzus".
Hallo Nienke,
Wij denken zeker dat je hier goed aan doet en je er geen spijt,maar voldoening aan overhoud en uiteindelijk je droom waar maakt.
Wij vinden het dapper en respekteren wat je doet.
Hopelijk is het allemaal een bijdrage aan het uiteindelijke doel van de hele missie.
Erg benieuwd naar je blogjes.
We houden contact kanjer!
groetjes Y en P
Hardstikke goed Nienke!
Ben benieuwd naar je verdere berichten.
Zet hem op!
Lieve Smit,
Hoe is het daar? Is de reis goed gegaan? Krijg je je eigen slaapbunkertje, of moet je delen?
We zijn heeel benieuwd naar je eerste ervaringen. Hou je taai en heel veel succes gewenst,
Liefs, Mirjam en Joris
Heyy Nienke!!! pon algo en español para los cuates!!! :) Cuidate mucho!!! un abrazo!!!
Ik vind het een geweldig verhaal om te lezen, waarom?
Omdat zelf een vriend van mij daar zit tot 16 december (morge dus)
Ik lees veel verhalen erover maar over ziekenhuispersoneel nog niet
Mvg Mick
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}