Nienke in Afghanistan

De voorbereidingen

Vanaf half augustus ben ik full time bezig met de voorbereidingen voor de uitzending: het opwerken.

Ik ga mee met een hospitaalcompagnie van de landmacht, waarvan de meeste mensen elkaar dus al kennen en al langer met elkaar samenwerken. Gelukkig word ik door de meeste mensen hartelijk ontvangen, zeker als blijkt dat ik meer dan gemiddelde SEH(spoedeisendehulp)-ervaring heb.

In de eerste weken van het opwerken gaat het vooral om het samenwerken: op elkaar ingespeeld raken, communicatie, werkafspraken en protocollen duidelijk krijgen, enzovoort. We trainen vooral met lotusslachtoffers (mensen die zijn opgeleid om voor slachtoffer te spelen en zichzelf schminken waardoor het erg echt lijkt), die je het gevoel kunnen geven dat je echt met een patiënt bezig bent.
Niet alleen de communicatiebinnen ons eigen SEH-teampje komt aan bod, ook met de andere ziekenhuis-afdelingen en het role3 ziekenhuis in Kandahar. We lopen tegen praktische problemen aan waar je in Nederland weinig tot geen last van hebt. 'Even' een patiënt overplaatsen naar een ander ziekenhuis bijvoorbeeld: daar moet een helicopter voor vliegen, dus die moet beschikbaar zijn en het moet veilig genoeg zijn om te vliegen, etc.
Goed dat we nu al hier in Nederland nadenken over dit soort medische en logistieke beperkingen, dan hoeven we dat daar niet voor het eerst te gaan doen!

Behalve de medische vaardigheden moet ook de Basis Militaire Vaardigheden getraind worden! Dat betekent schieten met glock (een pistool) en diemaco (een semi-automatisch geweer), handgranaten werpen, en militaire zelfverdediging.
Ik begrijp dat iedere militair op uitzending dit moet kunnen en het is ook best leuk om te trainen, maar ik hoop het niet nodig te hebben. Want tegen de tijd dat ik vanuit het ziekenhuis met handgranaten moet gaan gooien, is er op een hoop fronten een hoop mis gegaan!

Halverwegede opwerk-periode zit een week MGI: missie gerichte instructies. Een week lang krijgen we les over Afghanistan: hetland, het klimaat, de cultuur, de mensen enzovoort. Ook een lesje bermbommen herkennen komt langs en we krijgen info over alle veiligheidsmaatregelen en omgang met de media.

Tussen door moeten er praktische zaken geregeld worden: je hele uitrusting compleet krijgen, zorgen dat de uniformen geïmpregneerd zijn tegen zandvlooien en andere stomme beestjes, vaccinaties halen, dental-fit-gekeurd worden, otoplastieken laten aanmeten enm'n contract moet nog 'even' verlengd worden. Het één verloopt moeizamer dan het ander, ook doordat ik in dienst ben van de marine en mee ga met de landmacht, maar inmiddels is gelukkig bijna alles voor elkaar.

Eind september draaiden we dan tenslotte onze eindoefening: in Edewas een militair ziekenhuis opgebouwd uit legertenten, waar we met de hele club gingen trainen. Ook de Singaporezen en de Australiërs waar we straks mee samenwerkenkomenervoor naar Nederland! In het begin was het aftasten en liep de communicatie niet altijd even soepel, maar aan het eind van de oefeningwaren we behoorlijk op elkaar ingespeeld en is het een gezellige groep!

WE ZIJN ER KLAAR VOOR!!!

Reacties

Reacties

Loeke

Hey Nini,
Leuk hoor, zo'n blog! Ik zal het met veel plezier allemaal volgen en ik beloof je bij deze plechtig dat ik je post zal sturen! ;-)

dikke smakkerd,
Loeke

Wiebe

Jullie zijn er dan wel klaar voor maar zijn wij er ook klaar voor... dat is natuurlijk de grote vraag. Nee hoor Nien, vind het onwijs stoer dat m'n zus(je) met de landmacht meegaat en kijk uit naar al je belevenissen!!! x

anneke

Hoi Nienke...wat fijn dat ik mee mag kijken op je weblog...Geweldig..wat een uitdaging voor je!!
Succes nog met de voorbereiding en ik lees graag je reisverhalen!

Liefs van Anneke(moeti van Kris)

Esther

Hey Nienke,
bedankt voor je uitnodiging voor je blog. Wat een speciale ervaring zal dit worden, wanneer ga je nou precies weg? Je zal daar ook wel heftige dingen meemaken.
En 4 maanden zonder John en familie is natuurlijk niet leuk, maar dit is wel heel bijzonder om mee te maken!
Ik kijk uit naar je verhalen, pas goed op jezelf!

Wendy

Hoi Lieve Nien,

Wat een spannende dagen voor je nu, dapper hoor jij naar het battele field!! En ja ik mis je wel hoor op de spoed, en straks gaan alle andere dokters ook nog weg, bah!!!
Nien zet 'm op, en je kan het, je weet wel gewoon ABC...

|Dikke zoen en een knuffel van je leukste collega Wen

Minke

Hey nicht,
Wow, wat een avontuur zeg! Een dappere keus en een ervaring om nooit te vergeten lijkt me.
Heel veel succes daar en ik houd je blog zeker in de gaten!

Groetjes, Minke

Annemiek

Hé lieve schat,

Nu het bijna zo ver is, loopt de spanning wel 'n beetje op hè? Afscheid nemen ís ook niet leuk, maaaaar..... je hebt 'n weloverwogen beslissing genomen, je bent 'n kei van een vrouw en Afghanistan mag blij zijn dat jij er aan komt!! Ik heb er een rotsvast vertrouwen in dat het een geweldige tijd voor je wordt en de hulp die je dar gaat bieden past helemaal bij jou. Dikke kus, mama

Simone

Hoi Nienke,

Ik wens je veel succes in Afganistan. Ik vind het erg stoer dat je dat "gewoon" gaat doen! Heel veel succes, maar ook veel plezier gewenst. Dat je er een mooie tijd mag hebben.

Groetjes, Simone

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!