Terug voor Oma
Vrijdag 5 februari
Ik typ dit stukje niet vanuit Afghanistan maar vanachter m'n eigen vertrouwde bureautje in Amsterdam. Woensdagochtend is Oma Smit overleden. Niet
geheel onverwacht, ze ging sinds haar laatste hersenbloeding vorig jaar langzaam maar zeker achteruit, fysiek en mentaal. Voor vertrek heb ik ook eigenlijk stiekem al een beetje afscheid
genomen.
Van te voren heb ik het er ook met m'n ouders over gehad wat ik zou doen als dit tijdens mijn uitzending zou gebeuren en toen hebben we samen bedacht dat ik waarschijnlijk niet zou terugkomen: voor
Oma zou het niet meer uitmaken, voor Papa was het ook niet nodig en zelf had ik het idee dat ik het me mezelf waarschijnlijk heel moeilijk zou maken door daarna opnieuw afscheid te moeten nemen en
terug te moeten naar Kamp Holland, in m'n eentje die lange reis, etc.
Dat was allemaal in theorie. Maar toen ik woensdagmiddag het bericht kreeg kwam dat toch een stuk harder aan dat verwacht. En ondanks allemaal lieve, begripvolle en troostende collega's om me heen,
voelde ik me opeens ontzettend eenzaam daar in TK, ver weg bij de mensen bij wie ik toen graag wilde zijn.
Na verschillende telefoontjes, janksessies, gesprekken met thuis en collega's moest ik 2 uur later de knoop doorhakken en heb ik besloten tóch terug te komen.
Twee collega's daar hebben eerder in ongeveer dezelfde situatie gezeten en zijn teruggegaan en zijn daar achteraf gezien heel blij om: even terug om te kunnen doen wat je moet doen, en dan weer
verder met de missie.
Waar ik voor vertrek bang voor was (het moeilijk vinden om weer terug te gaan) speelt nu veel minder: het afscheid nemen van thuis is strakjes nog maar voor een week of 8 in plaats van bijna 5 maanden, ik weet nu waar ik naar toe ga, het is niet onbekend meer en ik weet dat daar een groep fijne collega's op me wacht met wie ik deze missie wil afmaken, want onze taak daar is nog niet klaar.
Woensdagavond de knoop doorgehakt en zijn verschillende mensen mijn terugkeer gaan regelen. Donderdagochtend ben ik in een Cougar (NL luchtmacht-helicopter) gestapt en naar Kandahar gevlogen, vandaaruit met een Hercules (gevechtsvliegtuig) naar Mirage, het militaire vliegveld vlak bij Dubai. Omgekleed in burger, per auto naar het burgervliegveld van Dubai en vanaf Dubai International Airport met KLM rechtstreeks naar Schiphol, waar ik me vanmorgen in de armen van John kon storten.
Het is heel raar en onwerkelijk om hier zo plotseling weer te zijn, en tegelijkertijd zo vertrouwd.
Donderdag 11 februari
Inmiddels schrijf ik weer vanuit m'n inmiddels even vertrouwde Fab op Kamp Holland.
Ik ben blij dat ik ben teruggegaan, denk dat ik de juiste beslissing heb genomen. Zondag met m'n ouders en broers jeugdherinneringen kunnen ophalen aan Opa en Oma, waar Tjalling als oudste kleinkind een mooi verhaal van heeft gemaakt voor tijdens de dienst. Maandag de crematie zelf, ook blij dat ik daar bij heb kunnen zijn, om toch het échte, laatste afscheid van Oma mee te kunnen maken, voor ons ook een afsluiting van het Opa-en-Oma-tijdperk.
En natuurlijk heb ik stiekem ook een beetje genoten van die 4 daagjes thuis: genoten van het feit dat ik m'n familie weer even kon zien en knuffelen, genoten van onbeperkt douchen en slapen in m'n eigen bed, genoten van tapas, wijn, sushi, blauwe kaas en nog meer wijn. En last but certainly not least: genoten van het plotselinge samenzijn met John!
Dinsdagnacht in alle vroegte met John richting Eindhoven, waar ik me om 7 uur 's ochtends weer moest melden voor de terugreis naar TK. De reis viel me minder zwaar dan de vorige keer, niet alleen omdat ik minder bagage te sjouwen had, maar ook omdat ik wist waar ik naar toe ging, het was niet onbekend meer allemaal.
Na de bekende reis via Eindhoven, Mirage en Kandahar landde ik gisterochtend op Kamp Holland. Vanuit het vliegtuig zag ik mijn fabgenootje Wendy al staan (zij werkt op het vliegveld) en zij had stiekem ook fabgenootje Rebecca de landingsbaan opgesmokkeld! Fijn om ze weer te zien! En eenmaal bij de pax-terminal stond het halve ziekenhuis als een soort fanclub te zwaaien en te juichen! Een warm welkom!
Het was goed dat ik teruggegaan ben naar NL en het voelt goed om weer hier te zijn!
Liefs, Nienke
P.S.
M'n laatste blog was alweer een poosje geleden en dat merkte ik aan jullie reacties: 'gaat alles wel goed?' 'Is het te druk om te schrijven?' 'Wanneer komt je
volgende verhaal?'
Fijn om te merken dat jullie het missen als ik even wat langer niets laat horen! Hier is het de afgelopen weken allemaal goed gegaan, en het is niet zo druk dat ik geen tijd heb om te schrijven,
maar soms heb ik een periode gewoon wat minder schrijf-zin, en het moet natuurlijk wel leuk blijven om te doen!
Maar m'n volgende blog zal ik proberen wat sneller te schrijven!
Reacties
Reacties
Wederom een leuk verhaal om te lezen. Inhoudelijk heb ik er een (groot) gedeelte van meegemaakt. Het was goed dat je bent teruggekomen. En nu lekker aftellen, jij maar ook wij!
Dikke tuut,
Papa
Hallo nicht,
Een mooi verhaal hoor!
En nu er nog een goede tijd van maken.
Het is hier inmiddels weer gaan sneeuwen en berekoud!
Dus neem over 8 weken maar lekker de warmte mee.
Dikke kus en veel groeten uit Zoetermeer.
Lies, Ton en Inez.
Hallo Nienke,
wat een verhaal weer en fijn dat je toch bij het afscheid van oma bent geweest. Ik had ook al gedacht zijn de PC's in beslag genomen bij jullie, zo lang zonder een goed verhaal van jou. Ik heb ook nog een goed verhaal, ik leg mijn functie neer! Ik ga weer een beetje op de SEH en ik word daarnaast research-verpleegkundige bij de cardiologen. Helemaal leuk.
Pas goed op jezelf en tot binnenkort.
Inge
Lieve Nien,
Gecondoleerd met het verlies van je oma, toch fijn dat je er bij kon zijn. Hier gaat alles prima, heb naast mijn baan op de SEH ook een klein baantje van een dag erbij op het ROC om les te geven, dit is erg leuk en erg wennen, docent zijn is heel anders dan pleeg.
Dikke zoen en voor jou is het aftellen begonnen!!!
Liefs en een dikke zoen Wen
Lieve Nien,
Goed dat je de mogelijkheid kreeg en er ook gebruik van hebt gemaakt, om terug te komen en afscheid te nemen van oma. Dat lijkt me toch ook heel moeilijk om er dan niet bij te kunnen zijn.
Wat heerlijk dat je even in de watten bent gelegd en toch ook zo hebt genoten van het onverwachte thuis zijn.
En ook dat iedereen zo ver weg je weer binnen haalt als VIP! Dat moet toch ook een heerlijk gevoel zijn..
Maak er wat moois van de laatste periode.
dikke kus en liefs van je tante uit Leiden!
Mar
Hey live Nien, ook al was de reden wat minder fraai, toch goed om je weer even "life" te kunnen zien en spreken! Jurre vond het trouwens helemaal niet leuk dat je weer weg ging en is er flink ziek van...
Pas goed op jezelf en beleef deze bijzondere periode intens!
Heel veel liefs,
M/G/J
wat heb je veel meegemaakt in korte tijd, bedankt voor het 'intense' verslag.
Hanneloes en Chris Gips
Ja, Nienke leuk om weer te horen hoe het met je gaat! En dat uitstapje is natuurlijk helemaal goed! Misschien een idee voor de rest van het team? Ik denk wel dat het goed is om een break te hebben. Jammer dat je Oma is overleden. Wel fijn om dan al je familie weer eens te zien en niet te vergeten je vriend.
Met mij is alles okay, nog een nachtje werken en dan lekker het weekend vrij. Wacht op nieuwe verhalen van je want je schrijft zo leuk en ja daar krijg je reacties op. liefs Riena
Inderdaad goed om van je te horen. Sorry to hear about your granny's loss. Ik zei ook al tegen stephen dat ik hoopte dat alles nog goed was met je, maar gelukkig: yes!!!nog maar ongeveer 8 weekjes dus. ik hoop je de volgende keer te kunnen ontmoeten in augustus, ik ga naar nederland de hele maand maart..iets te vroeg voor jou neem ik aan?
Weet je al wat je gaat doen als je terugkomt?
Mijn Sophia is een lief doerak-meisje, a real Irish countrygirl aan het worden. Ze groeit maar door. Krijg jij nu wel eens kinderen of meer vrouwen te verzorgen of nog steeds niet? Heel veel sterkte en liefs van your friend Lotti, stephen en sophia.
Ej mop! Fijn je van het weekend even gesproken te hebben! Zet hem op voor die laatste weken!
Dikke x
Lieve Nienke,
Allereerst gecondoleerd met het verlies van je Oma. Goed dat je terug bent gegaan, dan kun je het samen met je dierbaren goed afsluiten. Wel een bizarre aanleiding om even terug in Nederland te zijn, dubbele gevoelens allemaal. Ben blij weer iets van je te vernemen want ik maakte me toch wel zorgen. Je hebt ons allemaal nu eenmaal verwend met je leuke verslagen en als het dan een tijd rustig is, denken we allemaal, he ? geen berichten meer ? Maar ik begrijp ook dat je soms geen zin hebt, zoveel andere dingen aan je hoofd, zoveel indrukken. Nou lieve schat, veel succes en kracht voor de laatste weken, liefs,
Anita
Hai, Nienke
gecondoleerd met je oma.
ik lees toch steeds weer met veel plezier je brieven.
ja, we missen je wel hoor!
sterkte de komende 8 weken en tot ziens.\liefs selma
Hey Nienke!
Gecondoleerd met je oma; verdrietig dat ze er niet meer is. Maar wat fijn dat je het zo af kon sluiten. En wat heerlijk ook dat je eenmaal terug weer zo'n warm welkom hebt gekregen; toch maar bijzonder! Dat is wat je hoopt en veel hoort van een missie, maar toch; je zal het maar niet hebben.
Zet m op de laatste 8 weken! Werkse en geniet ook,
lfs, Leo
Gecondoleerd met je oma. Wel goed dat je terug bent gegaan en dat dat ook mogelijk was. Zal vast weer vreemd zijn geweest om weer terug te gaan. In ieder geval nog veel sterkte de laatste 8 weken. Ze zijn voorbij voor je het merkt.
X Ingrid
Wat een lang verhaal, en toch fijn dat je bij het afscheid van je Oma kon zijn, nogmaals gecondoleerd.
Ik ben blij voor je dat je weer al je dierbare hebt terug gezien, en ook weer opgelucht dat je terugreis weer goed verlopen is.
nou gaat het aftellen nog sneller,veel werkplezier en ook gezellige vrije tijd.
dag Nienke veel liefs en dikke kus van mam v. D
Lieve Nienke,
Gecondoleerd met je Oma, mooi om al je verhalen te lezen.
We missen je nog steeds op de SEH. Ik hoop dat we je als je terug bent weer eens zien.
Dikke zoen Truus
He Nienke!
Ook van mij gecondoleerd met je oma. Toch weer een nieuwe fase, het eind van een opa&oma tijdperk.
Dacht inderdaad al een tijdje dat het zo lang geleden was dat ik een bericht van je gelezen had, en dat ik je moest mailen om te vragen hoe het allemaal gaat. Maar ook hier wat minder schrijf-zin, zo gaat dat wel eens...
Verder hier alles prima, halve dagen aan het werk omdat ik veel harde buiken had :(
23 februari is mijn laatste werkdag alweer! Nog 6 werkdagen! Das zo ineens heel dichtbij! Maar goed, ben er ook wel aan toe, de buik begint inmiddels toch een beetje in de weg te zitten in mn witte pak.
Kom je mn kleine bewonderen als ie er is? Misschien wordt ie wel geboren op de dag dat jij weer terug komt!
Geniet nog van alle ervaringen daar, hou je taai en we zien elkaar!
Kus Joyce
Hallo Nienke, allereerst gecondoleerd met je Oma.
Fijn dat je ff kon terugkomen,dat moet goed doen.
We wensen je nog veel sterkte en dat je nog veel goed werk mag verrichten die laatste weken.
groeten,
Yvonne en Paul
Wellicht een overdaad aan uiteenlopende emoties, maar volgens mij heb je het enige goede gedaan: je hart gevolgd. Altijd goed, in alle omstandigheden. Nu nog even volhouden. Be safe.
Gr. JH
Hey schat, alsnog gecondoleerd met het verlies van je oma. Heb en tijdje de mails niet gelezen vandaar een late reactie.
Wat zal jij een tegenstrijdige emoties hebben gehad.
Maar fijn dat je terug bent gegaan en heerlijk dat je weer zo'n warm onthaal kreeg toen je weer terugkwam!Nog 7 weken....lekker aan het aftellen?
Dikke kus
Hey meis,
Is het allemaal nog een beetje vol te houden? Het zal nu wel snel gaan, hoop ik althans voor je ;-)
tuut!
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}